çiku em li welatê Romê bûn, rojekê, ev pirsa vala li Wî jî hate kirin.
"derheqê mirovên welatê me tu çi difikirî?"
Bersiva Tanaka qet ji bîra min neçûye, û ez dibêm dê neçe jî:
"Mirovên vî welatî pirr derevan dikin. Û bi hêsanî bi kesî bawer nakin, lewre, bi wan wer tê ku herkes mîna wan derewan dike."
xwediyê pirsê stûyê xwe xwar kir û bêdeng ma. ez dibêm poşman jî bû ku ew pirs li Tanaka kir.
ev helwesta bi gelemperî hê jî berdewam e û min gelek aciz dike.
hûn dê bên çawa.
niha, di çîroka xwe a hebûnê û xwebûnê de du şîarên ên bingehîn ev in: yek, an rast bêje an nebêje. didu, dema ragihandinê de qesta te çi be wê bêje. şîara pêşîn jixwe eşkere ye. lêbelê, a diduyan çima û çawa dibe nizanim, qet nakeve mêjiyê mirovan.
nemaze hin mirov û di hin rewşan de, wehm dikin ku ez xwedî ajandeyeke nepen im, û gotin û hereketên xwe li goreyî vê dikim. û herçiqas ez bi eşkereyî û sadeyî vebêjim ku tiştekî wiha tuneye jî, nikarim wan bidim bawerkirin.
tiştekî ecêb û bizehmet e.
No comments:
Post a Comment