li ser meseleya "qala xwe kirinê"

li ser meseleya "qala xwe kirinê":

dibên "tu pesna xwe nede, bila xelk bide!"

çiku pesnaxwedayîn di çanda me de nebaş tê hesibandin.

heya derekeyekê, ez jî li ser heman helwestê me.

belê, bi min divê em xetekê li deverekê bikişînin

û

pesnaxwedayînê û qalaxwekirinê ji hev veqetînin.

çiku, her qalkirin ne pesindayîn e.

lê, her pesindayîn qalkirinek e.

bi min divê xet li vê talê re bê kişandin:

heger meriv bi qalkirina xwe fêdeya êndin dide ber çavan, ew yek qalkirin e, normal e, lê ku fêdeya xwe dide ber çavan, ew dibe pesindayîn.

li gorî min, ê yekê normal e, carinan hewce jî pê heye, lê ê diduyan him ne lazim e, him jî xwediyê xwe dadixe.