lê, çawa?
firoşyar, tiştekî li xwe bar dike, tîne cem me da ku bifroşe. navê vê "teklîf" e.
Kirriyarên wî, ango em, bi tiştê ku ew dixwaze bifroşe me qayîl nabin û nakirrin. navê vê jî "îcab" e.
bo ku danûstandinek çêbe divê îcabeta teklîfê bê kirin, nebe nabe.
cihê ku ev têkiliyan ava dibin re jî "bazar" tê gotin.
ango heger firoşyar û kirriyar li bazarekê bên cem hev, û teklîfa firoşyar ji aliyê kirriyar ve bê qebûlkirin danûstandin pêk tê.
danûstandin, di xwezaya xwe de bidil e; yek bi îradeya azad dide, ê din jî distîne.
niha, heger herdû alî yan aliyek bêyî îradeya azad bikeve nav vê têkiliyê îrade îfsad dibe, azadî ji holê radibe.
naxwe, faşîzma firoşyar çi ye?
firoşyar tiştekî tinê ku bifroşe, lê kirriyar pê qayîl nabe û nakirre.
lê firoşyar tahdeyê lê dike û bi awayekî mecbûrî tiştê xwe difroşe kirriyar.
dawiya gotinê, heger hûn derdikevin bazarê, îhtimal e ku malê we di destê we de bimîne. Heger kirriyarên we çênabin, bizanin ku we malekî hêjayî kirrînê neaniye bazarê.
ne girîng e çi malê we heye; stranek, pîrtûkek, fikrek, kincek, helwestek û hwd. çi dibe ew zane.
No comments:
Post a Comment