rewşa derûnî, vê kêliyê

rewş:

serê min dixure, dixwazim destê xwe biavêjim û bixurînim, lê, geh serê xwe nabînim geh destê xwe, dawiya dawî destê min li cihê xwe dimîne, serê min jî hêj dixure. 👌

li ser halê Adiyamanê

li ser Adiyamanê hinek nîşe:

*Tirkî, cihê Kurmanciyê dagir dike/ kiriye, nexasim di nav zarokan de.

*Çanda dagirker/mêtinger/bişafker tehekkuma xwe qewîn kiriye

*Meseleya Kurdbûnê/Kurdmayînê, hema bêje qet ne xema mirovên jirêzê ye,

*Yên zimanbiyan, bi zimanê xwe dikevin nav cimatê/civakê û fêrî Kurdbûnê naxin nav rojeva xwe, di ser de ên Tirkînezan, bona xatirê wan hewl didin ku fêrî zimanê Tirkî bin,

*Daxwazeke vala bo jiyaneke Tirkewar heye, ev, rê li xwe-bişaftinê û xwe-kolonîzekirinê vekiriye,

*nexasim di nav civata nifşên nû de arîşeyên malbatî/famîlyayî gelek zêde û giran in,

*rêjeya sûcbariyê gelek zêde bûye, hem jî curên sûcan,

*hema bêje tu kes bi dilî û bi rêkûpêkî naxwîne,

*"çanda qehwê" êpê berbelav e,

çiku bi minasebeta wefata apê min Sofî Sefer, ez demekê li Adiyamanê û gundê me mam, min ev nîşe girtin.