bêyî xwe bi destê xwe xwe kuştinê tu wateya wê jî tuneye.
em Kurd, divê êdî ji vê merhaleyê derbas bibin.
kêşandina cixareyê, ev çend sal in ji nav dinyaya modern tê kêmkirin/ rakirin, nexasim ji qadên giştî.
ev, him bo takekes him jî bo civakan yek ji nîşanên medenîbûnê tê qebûlkirin.
çiku, tê hizirîn ku mirovê medenî, zirarên wiha nade xwe û derûdora xwe.
li nav me Kurdan, taybetî jî Kurdên Bakurî, qasî çavdêrî dikim, hêj cixare berbelaviya xwe winda nake. Nemaze, li deverên xizanî û nezanî lê zêde ye kêşandina cixareyê him bi rêjekî him bi sixletî zêdetir e.
dikarim bêjim kêşandina cixareyê û xizanî û nezanî hev mezin dikin. Ango, her çi qas xizanî û nezanî zêdetir dibe kêşandina cixareyê jî zêdetir dibe. du îhtimal hene: yan nezan e, yan kêmaqil e; helbet heke nexweşiyeke xwe tunebe.
dawiya gotinê: kesek an gelekî bindest, eger dixwaze xwe xelas bike divê mêjî, nêrîn û hestên xwe zelal bike.
ew zelalî jî, bi bin dûyê cixarê de pêk nayê.
No comments:
Post a Comment